Cronología poética:

viernes, 17 de febrero de 2012

Por tus ojos ví Galiza, by tete






Os Teus Ohlos Comprendí Galiza 
Ó Enseñome Galiza per teus ohlos é boca. 
Escrito por Antón Álvarez De Garmendia.
Abril.
Santa Ana. 
Murcia.

Nota: 
(versión para traducir ó Galego por Sandra María Ferro. Grazas moitas Sandrutxu)


Nos encontramos.
I.
  
Eu soi teu.
Só, me enseñaste
Cuando el sudor hacia presa de nuestro cuerpos.
Una sola mirada,
Una mirada bastaba para saber
Que jamás te olvidaría.
Acuérdate del sabor a sudor,
De los gemidos
Y de las miradas cómplices.
Acuérdate de “ese estar cómodo”
Sin conocerse,
Sin haberse visto antes…
Te vi y supe 
Que eres mi sueño
Inalcanzable. 
Como todo los sueños,
Pero después de ti
La vida será más bonita,
Eu, me sentiría más bello.
Querido per teu,
Amado per teu.
Me gusta tu saliva
Y tú forma de besar en la oscuridad
O e os ohlos pechados…


Recordando el sabor de tu boca
Y por eso bebo vino.
¡Hay meno meu!
¿Por qué clavaste las alas
Sabiendo que no podía volar?
Ágora, sufro tu vuelo
En mis recuerdos.
Esos ojos de almendra madura,
De pecho recortado
E armonioso al mismo tiempo.
Non fagas mais ejercicio!!
Tengo el que necesitas.
En mis labios
Abiertos para ti.
En mis caderas
Para darte lume.
En mis manos 
Acariciándote constantemente.


01:25hrs 
Sábado 16 de Abril del 2011.
Cartagena.




Con máis tempo…
II.
  
Abría abierto 
Las puertas de Thanhausen par teu.
Mi corazón 
Con sus rincones,
Secretos que nunca han sido.
¡No quiero! 
Sé que entre en tu alma.
¡Non quiero que me olvides!
Porque el beso de rosa 
No se desprende,
Nunca.


E teu, os bicos do xarro.
Un atardecer 
Que no termina.
Con tu pinta de guapo a medias
Y tus miedos qué son
Piruletas para meu.
Olerte neno, 
Es para mí una recompensa,
Porque olí la victoria del deseo,
Del amor,
De los valores que deseo.
A libertade,
A Xusticia, 
A comunicación.


Desde que non estai conmeu,
Me siento perdido.
Oculto en la maleza,
Sin ánimos de salir.
Esperando a teu voce,
Para salvarme o hundirme.
En otro abismo que se llama:
“lo ví, lo toqué, se que existe, 
mais non e meu”
¿Qué llanto, 
Que lagrimas existen para eso?
Hay dolor que soporte.
De mientras que tu voz 
No aparece,
Seguiré escuchando teu música,
¡Teus Ohlos, non facen falta mais eu os viú!
Os recordó con tanta intensidad 
Que se clavan
Como saetas en meu corazón
Recuerda:
Eu soi teu.


Tete
Sábado, 16 de abril de 2011
1:34 hrs
Santa Ana Pueblo. Cartagena. Murcia.



Pechados.
III.

Así estaban los ojos.
Cuando las bocas se reconocían
Y el misterio está,
Que te veía con os ohlos pechados. 
Te olía,  pechado.
Te sentía, estando pechado.
Como un invidente 
Me dabas rasgos de realidad
Hermosa, plena, 
En si misma perfecta.
Como tú.
Que tienes el sabor que anhelo,
La caricia que nunca acaba,
La sonrisa donde zambullirme.
¿Porque tengo saber que existes 
Y no poder tocarte?
Eu soi teu.
Allí me di cuenta, 
En esa habitación,
Con tantos factores disruptivos,
Que eu soi teu,
Siempre lo fui, siempre lo seré,
Aunque sea por una vez.
Mis ojos no engañan
Ni mi olor tampoco,
El olor de nardos
De bicos do xarro.
De miedo,
De voluntad,
De “no me hagas daño”
Ó de “házmelo todo”.
No sé,
Tú sabes mejor que yo
Que dí en esas miradas.
Mi visión del mundo
Contigo dentro.
Te echo de menos.


Tete.
16 de abril de 2011
04:46hrs.
Luna creciente en Cartagena.



Silencios
IV.

Silencio.
Solo te di, 
Aunque obtenga silencio
Y ese malito aroma a tu cuerpo,
Que hace que no te olvide.
Que siempre estés constantemente
En mi recuerdo.
  
Recuerdo,
Como reíamos
Y jugábamos a no enamorarnos.
Recuerdo como dábamos
Vueltas en la cama,
Hasta que la sabana se convertía
En una soga mortal.
Dónde no había 
Ni principio ni final,
Dónde no había
Más piel que la tuya y la mía
En comunión,
En permanente transustanciación,
De uno en otro.

Te pienso y sé que existes,
No sé dónde
Pero siempre estaré cerca de ti,
Observando cómo haces cada inflexión 
Con esos ojos que amo tanto.

¡Amando  nenu, amado meu!
¿Cuántos poemas tendré que escribir,
Para dejar de olerte?


Tete.
Cartagena. 
Sábado a 16 de Abril del 2011
17:28hrs. 
(De una tarde maldita)



Pensé en mares pequeños.
V.
  
Yo nadaba en mares grandes
Y luego nunca sabía volver.
Vi el mar pequeño,
Sin frio que hay en tu corazón.
Y quise hundirme allí
Dejar de ser
O ser tú
Hundirme en tus brazos…

Tetenaiz
Sábado, 16 de abril del 2011
17:50hrs.
Santa Ana. Cartagena



Kábala.
VI.
  
El uno no es un número, 
Soi eu.
Dos, un par de soledades  
Que se unen.
Tres son dos amantes y una discusión.
Catro, un grupo y el excluido.
Cinco una reunión con risas.
Seis, tres pares de miedos
Que se asustan de separarse.
Siete, 
El siete es meu nuero.
Otto es un ejército de siete 
Y una perdición.
Nove, 
El nove es el final,
La conclusión, 
El principio y el fin de la Kábala
Y con el cero, 
Empezamos de nuevo.


Tetenaiz
Cartagena, 19 de abril del 2011
02:08hrs



¿Que más decir de Galiza?
XII.

Que máis que me tiene enamorado,
¿Qué culpa tengo yo
De enamorarme de una Moira?
Los tritones me llaman
Y la chobia,
Y las nubes.
  
Quiero que se vayan de m
Todos esos ruidos que el invierno
No se lleva.
Clamores de mis fallos,
Sonrisas veladas por mis aciertos.
Quiero que la muerte deje de serlo,
Aunque nunca lo fue,
Nadie muere,
Viven en el pensamiento de quienes lo amaron.

Per isso douche a noite,
Douche a Lua e seu brillo,
Douche meus lagrimas que siempre están ocultas
Douche os lobos e lobas,
Aulleando monte arriba espidos
Conmeu.

Siento tanto periko tu soledad
Que se me clava como daga en el corazón.
Querote.


Tetenaiz
Martes, 19 de abril del 2011
02:16hrs
Cartagena, Murcia. Nepal



¿Dónde estás Neno?
XIII.
  
¿Quién me acunara mientras duermo?
¿Qué rostro mirare cuando despierte?
¿Será el suyo?
Cualquiera que sea que sea 
En sueños se transformara en sus ojos,
Intensos como solo el los tiene.
De Neno asustado y valiente.
De perdido en la existencia
Bellamente perdido
Como Ariadna en el laberinto
Donde eu me siento Teseo,
Entro para lucha con la bestia 
Y volver a besar a mi amado.

¿Quién velara mi sueño?
¿Quién hará mi corazón libre
Cuando este cansado?
Veo el Lusco asomar por el horizonte
Demasiado lejos para aclara mi fusco,
En silencio además,
El Lusco absoluto,
El remedio a mi tristeza,
Mis ganas perdidas.
Todo eso eres tú,
Maíz no te has ido.
Sigues en mi corazón,
Como desde que te vi.
Sigues en mi atreves de tu olor.
Querote Neno.


Tetenaiz.
Martes, 19 de abril de 2011
2:35 hrs
Cartagena.



Á Lúa decrece…
IX.

Y con ella mi ánimo por encontrarte.
Me siento preso de este cuerpo,
Esclavo de mis pasiones.
Siendo  libre.
¡Mais repuesto si!
Sin tanto exceso, 
Pero todavía no toco
La paloma mística de la libertad.
¿No sé por qué se acusa?
¿Qué responder ante la nada?

¡Sacúdeme y dame!
No te cortes, 
He sido esto antes y no lo elijo.
Venga Neno no olvides,
El dulzor de los ojos cuando duermen,
La suave caricia de la sabana,
Que es una eterna soga
Donde mueren los déspotas y los villanos.
También nosotros, 
Los enamorados y los humildes
Lo que tenemos miedo de respirar.
Nosotros tenemos derecho
A una luna creciente en nuestra vida,
A un sol que no queme.
¡Algo de suavidad!
Si al final somos lo mismo.
Eu soi teu.
Acuérdate, 
Acordaros que nadie 
Escapa a esa regla.
Por muy asustado que estés.
Tempus Fugit…


Tetenaiz
Miércoles, 20 de abril de 2011
4:15 hrs.

(Para periko Solabarria sabiendo que el sabrá oler el perfume de estas rosas tristes. 
Maite zaitut Periko, 
Tetenaiz)










No hay comentarios: